E-Księgarnia
W numerze
- Filip Musiał, Wiele dróg – jeden cel
Przegrana kampania z września 1939 r. była dla Polaków początkiem wieloletniej walki o niepodległość. Walki zakończonej dopiero w 1989 r., wraz z upadkiem komunistycznego reżimu. - Wojciech Szatkowski, Goralenvolk – trudna historia
W latach 1943-1944 widać stopniowe zamieranie „akcji góralskiej”, a tragicznym jej finałem było powieszenie Wacława Krzeptowskiego na Krzeptówkach 20 stycznia 1945 r. przez partyzantów AK. - Dawid Golik, Wacuś, bedzies wisioł
Do końca wojny zginęli z rąk żołnierzy patroli likwidacyjnych AK m.in. Tadeusz Kęsek ze Szczawnicy, Jakub Hurkała z Krościenka nad Dunajcem, Ludwik Michałczak z Tylmanowej, Maria Siuty-Szwab z Witowa oraz sam Wacław Krzeptowski. - Maciej Korkuć, Polskość przeciw hańbie
„Przemyśloł hań całom robotę, jako się będziemy Krzeptowskiemu prociwić, bo tak ostać ni może! Tako hańba…” – tak o Augustynie Suskim, przywódcy Konfederacji Tatrzańskiej, pisała Jadwiga Apostoł-Staniszewska. On sam pisał: „Nie ma żadnej siły, która by zmieniła istotną rzeczywistość, a która mówi każdym swym szczegółem, każdym uderzeniem serca, tonem muzyki, linią ornamentu, każdym ciosem w budowlach – o Polsce i polskości, o odwiecznych zaczynach polskości w duszy górala, Podhala i Tatrach. Nie jest to zasługa ani bohaterstwo, że Podhale i górale to Polska i Polacy, jest to fakt, którego nie zmieni jakiś tam Wacek czy arcyhitler”. - Rafał Opulski, Oblicze ideowe i działalność propagandowa Konfederacji Tatrzańskiej
Mimo wprowadzonego przez Niemców terroru, już od pierwszych dni okupacji rozwijała się pod Tatrami działalność podziemia niepodległościowego. - Stanisław Apostoł, Konfederackie filary – Jadwiga Apostoł i Tadeusz Popek
Założycielami Konfederacji Tatrzańskiej, obok naczelnika Augustyna Suskiego, byli także Jadwiga Apostoł i Tadeusz Popek. Ich historia była nie mniej dramatyczna niż losy twórcy góralskiej konspiracji. - Arkadiusz Stefaniak-Guzik, Bo siłą naszą mocarny duch
Augustyn Suski: „W pierwszym rzędzie pragniemy nadać znowu świętalność i niewzruszoną powagę owej bezwzględnej, a przyćmionej nieco przez »krzeptowszczyznę« prawdzie, że słowo »góral« znaczy to samo, co »Polak z ducha i krwi«”.