Instytut Pamięci Narodowej W Krakowie odsłonięto tablicę pamięci Krystyny i Walerego Pisarków oraz Władysława Dobruckiego - Aktualności -

1 marca 2020 r. na os. Słonecznym 2 w Krakowie odsłonięto tablicę poświęconą wybitnym naukowcom: profesorom Waleremu Pisarkowi (medioznawca i językoznawca), Krystynie Pisarkowej (językoznawca) i Władysławowi Dobruckiemu (konstruktor maszyn walcowniczych). Krakowski IPN współfinansował tablicę.

Uroczystość poprzedziła msza święta w intencji profesorów, odprawiona w kościele Matki Bożej Częstochowskiej na pobliskim os. Szklane Domy. Wydarzenie zorganizowała Wspólnota Mieszkaniowa os. Słoneczne 2 w Krakowie i krakowski oddział IPN, który reprezentowali Rafał Dyrcz, naczelnik archiwum i Maria Konieczna z Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa.

Walery Pisarek (1931-2017)

Urodził się w Rabce. Przed II wojną światową mieszkał w majątku rodzinnym w Jaszczowie koło Lublina. W latach stalinowskich był represjonowany. W 1946 r. oskarżono go o posiadanie broni i zorganizowanie grupy konspiracyjnej Nauka – Ojczyzna – Wiara. Przez pół roku był więziony w baszcie zamku w Lublinie.

Na studiach w Krakowie założył z kolegami niepodległościową organizację „Helena”. Aresztowano go w 1951 r. W śledztwie był brutalnie traktowany. W 1952 r. Wojewódzki Sąd Rejonowy w Krakowie skazał 21-letniego Pisarka na sześć lat więzienia (wyrok zminiejszono do czterech lat). Trafił do baraków dawnego niemieckiego podbozu KL Auschwitz. Licząc na skrócenie kary, zgłosił się do katorżniczej pracy w kopalni Jawiszowice-Brzeszcze, gdzie nabawił się pylicy. Wolność odzyskał w 1955 r.

W 1957 r. ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był bliskim współpracownikiem i doktorantem wybitnego językoznawcy, prof. Zenona Klemensiewicza. Na UJ uzyskał stopień doktora habilitowanego i profesora. Od początku lat 60. był pracownikiem Ośrodka Badań Prasoznawczych w Krakowie, a w latach 1969-2000 jego dyrektorem. W nauce polskiej zajmuje miejsce szczególne. Był wychowawcą i nauczycielem wielu pokoleń polonistów i dziennikarzy, opiekunem naukowym młodej kadry medioznawców.

Od lat 70. XX wieku pełnił wiele funkcji w organizacjach międzynarodowych, zajmujących się masowym komunikowaniem. W kraju był m.in. członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej, Komisji Prasoznawczej PAN. Zasiadał w kolegium redakcyjnym kwartalnika „Zeszyty Prasoznawcze” – najdłużej ukazującego się periodyku medioznawczego, w latach 1991-2012 był jego redaktorem naczelnym.

W popularnym programie Studio 2 TVP wygłaszał językowe pogadanki. Jako popularyzator kultury języka ojczystego przewodniczył, a potem był honorowym prezesem Rady Języka Polskiego przy PAN. W latach 90. inicjował prace, które doprowadziły do uchwalenia ustawy o języku polskim (1999). Był redaktorem kilku edycji kieszonkowych słowników ortograficznych.