Nawigacja

Aktualności

Dzień Polskiego Państwa Podziemnego w Krakowie

27 września 2020 r., w 81. rocznicę powołania w oblężonej przez Niemców Warszawie Służby Zwycięstwu Polski – prekursorki Związku Walki Zbrojnej, Armii Krajowej i rozbudowywanych przez całą II wojnę światową konspiracyjnych struktur państwowych, odbyły się w Krakowie uroczystości, organizowane przez oddział IPN, wojewodę małopolskiego i Wojewódzką Radę Kombatancką.

Obchody rozpoczęły się od mszy świętej w katedrze na Wawelu, po której przed Grobem Nieznanego Żołnierza na pl. Matejki nastąpił dalszy ciąg uroczystości z asystą wojskową. List skierowany przez dyrektora krakowskiego IPN odczytała jego zastępca Cecylia Radoń. Po Apelu Pamięci i salwie honorowej złożono kwiaty. W uroczystościach uczestniczyli kombatanci, parlamentarzyści, przedstawiciele rządu, samorządu, służb mundurowych, delegacje korpusu dyplomatycznego, poczty sztandarowe i przedstawiciele środowisk patriotycznych.

Przed uroczystością na pl. Matejki wojewoda małopolski wręczył przyznane przez Prezydenta RP Medale Stulecia Odzyskanej Niepodległości m.in. pracownikom krakowskiego IPN: dr Dawidowi Golikowi i Tadeuszowi Żabie-Bujwidowi. Odznaki honorowe i medale otrzymali także m.in.: Jerzy Basiaga, Jerzy Giza, Jacek Smagowicz, Leszek Zakrzewski, Jan Hlebowicz, Janusz Kamocki i Mateusz Prendota.

 

 

Rozbiór Rzeczypospolitej dokonany przez Niemcy i ZSRS we wrześniu 1939 r. nie zmusił Polaków do kapitulacji. Internowany w Rumunii Prezydent RP Ignacy Mościcki na mocy obowiązującej konstytucji wyznaczył swojego następcę – Władysława Raczkiewicza, ten zaś powołał rząd z gen. Władysławem Sikorskim na czele. Mimo okupacji ziem Rzeczypospolitej przez Niemcy i ZSRS ciągłość prawna państwa polskiego została zachowana. Jego władze, uznawane przez społeczność wolnego świata, przez całą wojnę kierowały walką o niepodległość Polski na uchodźstwie, początkowo we Francji, a po jej upadku w Wielkiej Brytanii.

W kraju nie umilkły jeszcze ostatnie strzały żołnierzy Wojska Polskiego w nierównym boju z dwoma agresorami, gdy rozpoczęła się walka podziemna z nimi. 27 września 1939 r., w przededniu podjęcia decyzji o zakończeniu obrony Warszawy, gen. Michał Tokarzewski-Karaszewicz przystąpił do tworzenia organizacji konspiracyjnej pod nazwą Służba Zwycięstwu Polski. Wkrótce, 13 listopada 1939 r., gen. Sikorski powołał Związek Walki Zbrojnej jako organizację wojskową o charakterze apolitycznym i ogólnonarodowym, z siedzibą w Paryżu. Stanowisko komendanta ZWZ objął gen. Kazimierz Sosnkowski. 4 grudnia 1939 r. wydał on pierwszą instrukcję organizacyjną. Dowódcą na terenach okupowanych przez Niemcy został płk Stefan Rowecki, na obszarze okupacji sowieckiej zaś – gen. Tokarzewski-Karaszewicz (wszyscy trzej brali swój rodowód niepodległościowy z I Brygady Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego, której byli oficerami). Po ewakuacji rządu RP do Wielkiej Brytanii w czerwcu 1940 r. komendantem ZWZ na cały okupowany kraj został Rowecki, mianowany generałem.

do góry