Po klęsce we wrześniu 1939 r. i blisko dwóch latach spędzonych w sowieckich więzieniach gen. Anders został mianowany dowódcą Armii Polskiej, tworzonej w ZSRS na mocy układu Sikorski – Majski. W 1942 r. ze Związku Sowieckiego ewakuowano polskich żołnierzy i ludność cywilną, w tym dużą liczbę dzieci. Wyrwali się z nieludzkiej ziemi stalinowskiego imperium dzięki determinacji gen. Andersa.
Szlak armii Andersa wiódł przez Iran, Irak, Syrię do Palestyny. W lipcu 1943 r. generał objął dowództwo 2. Korpusu Polskiego. Jego żołnierze zdobyli Monte Cassino, wyzwolili Bolonię i Ankonę.