E-Księgarnia
W Skawinie uczczono ppor. Mieczysława Majdzika. 7 listopada 2022 r. przypada 20. rocznica śmierci działacza opozycji w PRL, więzionego w czasach stalinowskich. Podczas uroczystości krakowski IPN reprezentowała zastępca dyrektora oddziału Cecylia Radoń.
Po mszy świętej w kościele św.św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza zebrani przejechali na miejsce oficjalnego otwarcia ulicy ppor. Majdzika. Następnie złożyli kwiaty pod tablicą pamięci na budynku przy ul. Konstytucji 3 maja, gdzie mieszkał Mieczysław Majdzik.
Obecni byli m.in. zastępca szefa Kancelarii Prezydenta RP Piotr Ćwik, szef Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk, wicewojewoda małopolski Mateusz Małodziński, burmistrz Skawiny Norbert Rzepisko oraz syn Mieczysława Majdzika, Ryszard, wiceprzewodniczący Rady Miasta w Skawinie, dawny działacz związkowy i opozycjonista. Uroczystości zakończyło spotkanie w Ośrodku Kulturalno-Rekreacyjnym „Gubałówka”.
Ppor. Mieczysław Majdzik (1929-2002)
Podczas okupacji niemieckiej został wywieziony na roboty do Niemiec. W 1945 r. wrócił do Polski. Należał do młodzieżowej Organizacji AK Polski Podziemnej oraz Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Aresztowano go w 1949 r. i skazano na 12 lat więzienia. Wyszedł na wolność w 1955 r., ale nadal był prześladowany przez UB i SB.
W latach 60. w mieszkaniu przy ówczesnej ul. Spokojnej w Skawinie urządził „okno wolności”, w którym przygotowywał okolicznościowe wystawy m.in. o Katyniu oraz na rocznice 3 maja, 17 września i 11 listopada. W 1966 r. zorganizował strajk w Elektrowni w Skawinie, domagając się wolnych związków zawodowych. W marcu 1968 r. przekonał pracowników Elektrowni, by nie uczestniczyli w tłumieniu protestów studentów w Krakowie. W 1970 r. wraz z żoną Janiną zorganizował protest w Hucie Aluminium w Skawinie, na znak solidarności w robotnikami Wybrzeża. W 1976 r. zebrał pieniądze dla rodzin represjonowanych w Radomiu.
Należał do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, był współzałożycielem Konfederacji Polski Niepodległej (1979). W maju 1980 r. brał udział w głodówce w Podkowie Leśnej, m.in. w sprawie uwolnienia Mirosława Chojeckiego. Był członkiem Chrześcijańskiej Wspólnoty Ludzi Pracy. 24 sierpnia 1980 r. w kościele „Arka Pana” w Nowej Hucie rozpoczął głodówkę (z Janem Franczykiem, Franciszkiem Grabczykiem, Zygmuntem Łenykiem, Adamem Macedońskim i Stanisławem Torem) jako wyraz poparcia dla 21 postulatów gdańskich. Następnie organizował „Solidarność” w Elektrowni w Skawinie.
Od 1981 r. uczestniczył w Marszach Szlakiem I Kompanii Kadrowej. 13 grudnia 1981 r. został zatrzymany i pobity wraz z synem Ryszardem. Był internowany w Nowym Wiśniczu i w Załężu. Po zwolnieniu działał w podziemiu – uczestniczył w manifestacjach, głodówkach (m.in. w Nowym Bieżanowie w 1985 r.), drukował ulotki.
Jest honorowym obywatelem Skawiny. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.