Jerzy Kuczera (ur. w 1938 r. w Nowej Wsi koło Kielc) był pracownikiem stalowni martenowskiej HiL. Jeszcze przed Sierpniem ‘80 współpracował z inż. Franciszkiem Grabczykiem, zwolnionym w 1977 r. z kombinatu za działalność opozycyjną. W sierpniu 1980 r. należał do inicjatorów protestów. Był autorem postulatów politycznych wystosowanych przez załogę Zakładu Stalowniczego HiL. Przewodniczył Komitetowi Strajkowemu zakładu, a od 26 sierpnia 1980 r. – Komitetowi Robotniczemu ZS KM HiL.
Był inicjatorem powołania wspólnego dla całego kombinatu HiL przedstawicielstwa nowego związku zawodowego i wiceprzewodniczącym Komitetu Robotniczego Hutników NSZZ powołanego 6 września 1980 r. oraz przedstawicielem tej struktury w rozmowach z delegatami związkowych komitetów założycielskich innych krakowskich zakładów pracy.
Po powołaniu 15 września 1980 r. Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ (od 17 września „Solidarność”, a od 11 grudnia 1980 r. MKZ Małopolska NSZZ „Solidarność”) w Krakowie, Jerzy Kuczera został wybrany członkiem Zarządu MKZ Kraków, gdzie był szefem sekcji interwencji.
W trakcie I Walnego Zebrania Delegatów NSZZ „Solidarność” HiL, 17 marca 1981 r., została wybrany do Komisji Robotniczej Hutników. Był także przewodniczącym małopolskiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. W stanie wojennym internowany i przetrzymywany w Nowym Wiśniczu, a następnie w Załężu. Zwolniony 14 czerwca 1982 r., inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa w okresie 1980-1987.