Nawigacja

Aktualności

Na krakowskim „Przystanku Historia” o gen. Kazimierzu Sosnkowski​m

Dla upamiętnienia 50. rocznicy śmierci generała, 16 października 2019 r. na „Przystanku Historia” IPN w Krakowie odbyła się dyskusja zatytułowana „Uczciwość i upór. Gen. Kazimierz Sosnkowski​ – zapomniany żołnierz Niepodległej”.

Dyrektor krakowskiego IPN dr hab. Filip Musiał rozpoczynając spotkanie przywitał gościa specjalnego – Andrzeja Kolba, którego rodzice Franciszek i Maria udzielili generałowi Sosnkowskiemu schronienia, podczas próby przedostania się na Węgry pod koniec wojny obronnej w 1939 r. Sytuację tę nakreślił Kazimierz Sosnkowski w swoich wspomnienia zatytułowanych "Cieniom września". Wspomniana historia została także opisana we wstępie specjalnego numeru czasopisma "Polska Zbrojna Historia" (patron wydarzenia), który jest w całości poświęcony osobie Naczelnego Wodza.

W dyskusji, którą moderował dr Maciej Korkuć z krakowskiego IPN wzięli udział: prof. Mariusz Wołos (Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie) i dr Jerzy Kirszak (IPN Wrocław/Wojskowe Biuro Historyczne).  Po dyskusji można było zakupić album poświęcony Kazimierzowi Sosnkowskiemu, autorstwa jednego z dzisiejszych prelegentów – dr. Kirszaka.

Generał Kazimierz Sosnkowski (1885-1969)

Wieloletni minister spraw wojskowych i Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, był jednym z niewielu Polaków obdarzonych talentami politycznymi i wojskowymi, niezłomnością charakteru, olbrzymią wiedzą z rozmaitych dziedzin nauki i sztuki, wreszcie niedającymi się przecenić zasługami i zdobyczami dla ojczyzny.

Działał niezmordowanie przez ponad sześćdziesiąt lat, często na bardzo eksponowanych stanowiskach, w czasach przełomowych dla Polski (wskrzeszenie państwa w 1918 r., jego odbudowa i ponowny upadek). Prawdziwa rola, którą w dziejach ojczystych odegrał Kazimierz Sosnkowski jest nadal mało znana, a w powszechnej świadomości jest on prawie nieobecny. Tymczasem należy do osób najbardziej zasłużonych – obok Józefa Piłsudskiego i Romana Dmowskiego – w dziele odzyskania i obrony zagrożonej w 1920 r. niepodległości kraju.

Podczas II wojny światowej, jako Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych bezkompromisowo występował przeciwko porzuceniu Polski przez zwycięskich aliantów i oddaniu jej pod okupację sowiecką, za co został zdymisjonowany. Resztę życia spędził na emigracji, stając się symbolem niezłomnego i światłego Polaka.

do góry